آقای کرزی، چانس قانونی را بار سوم در نامزاد شدن انتخابات مقام ریاست جمهوری ندارد. حال با نحوی از انحاء بازی های غیرقانونی را روی دست گرفته که با یک توطه، یا حیات حاکمیت خود را به صورت غیر قانونی تمدید نماید و یا اینکه زمینه های پیروزی برادرش آقای عبدالقیوم کرزی و یا شخص دلخواه تباری دیگرش را در صورت نبود متخصصین سازمان ملل متحد در انتخابات ریاست جمهوری آینده کشور مساعد سازد...
(غلام سخی ارزگانی)
این را همه به خوبی می دانند که پس از وقوع دلخراش تروریستی 11 سپتمبر 2001 میلادی، آقای حامد کرزی توسط غرب به رهبری ایالات متحده امریکا به ارزگان آورده شد. با سقوط حاکمیت امارت اسلامی طالبان توسط جهبه متحد ملی شمال، جامعه جهانی تحت قیات امریکا بود که طی توافق نامه شهر بن آلمان بالاخیره آقای کرزی را به ریاست اداره مؤقت در افغانستان منصوب داشتند.
بعدآ کشورهای عمده کمک کننده ای بین المللی، نه تنها جناب کرزی را در نصب حکومت انتقالی، انتخاب اول و دوم شوراهای ولایتی، شورای ملی و مقام ریاست جمهوری عملآ مساعدت نمود؛ بلکه کرسی های کلیدی را نیز در انحصار مطلق مجاهدین، بروکراتان دموکراتان نما گذاشتند و هم چنان با ساز و برگ نظامی، اقتصادی، سیاسی، لوژیستیکی، فرهنگی، تخنیکی وغیره با مصرف بیش از 90 میلیارد دالر امریکایی افغانستان را در این مدت 12 سال کمک کردند.
با تمام اشتباهات کشورهای کمک کننده و به تکمیل نکردن اکثر تعهدات قبلی جامعه جهانی در قبال مساعدت بنیادی افغانستان؛ باید بی طرفانه اعتراف نمود که در جریان این 12 سال گذشته، پیش رفت های زیادی در مورد بازسازی، جاده سازی، تعمیراتی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، محیطی، فرهنگی، ورزشی، هنری، نهادهای جامعه مدنی و سایر مسایل با مساعدت های جامعه جهانی و در رأس آن کمک های سرشار ایالات متحده امریکا در کشور ما صورت گرفته اند که هرگز قابل کتمان نیست.
این بدین معنا نبوده و هم نیست که کشت کوکنار، تولید مواد مخدر، قاچاق، فساد اداری، قانون گریزی، عملیات انتحاری، قبیله گرایی، سمتگرایی، قوم گرایی، خویش خوری، درزدی، قتل های زنجیری، آدم ربایی، بازی های منحوس سیاسی، زن کشتی، تروریست سازی و سایر جنایات تا هنوز هم در افغانستان قبیلوی بی داد نمی کنند که در این زمینه، مردم و کشور ما با بحران خطرناک مواجه هستند و در ضمن، جامعه جهانی از این بحران نیز نهایت ناراض است.
اما، چزئیکه مسلم بوده و می باشد که مبالغ زیادی مساعدت های دالری به افغانستان سرازیر شده و اغلبآ مورد حیف و میل حلقات مختلف کرسی نشینان کابل، انجوهای داخلی، خارجی و سایر منابع بیگانه قرار گرفتند و تا هنوز هم افغانستان از کمک های جامعه جهانی برخوردار می باشد.
از جمله جامعه جهانی در جریان انتخابات اول و دوم شوراهای ولایتی، شورای ملی و ریاست جمهوری افغانستان مساعدت های فراوان را نموده که حد اقل کشور ما اکنون دارای قوای سه گانه دولت قانونی می باشد. اگر همین کمک های کشورهای مساعد کننده در مورد برگزاری انتخابات افغانستان نمی بودند؛ آیا ما قادر به حد اقل پرداخت بیست در صد مصارف یکی از این دو انتخابات می بودیم؟ اگر کمک های جامعه جهانی نمی بود؛ آیا معاش دولتمداران، هزینه های نهادهای جامعه مدنی و به خصوص مصارف و تربیت نیروهای نظامی و امنیتی از کدام بودجه ملی پرداخته می شدند؟ اگر این قوای نظامی ناتو به خصوص عساکر امریکایی در افغانستان نمی بودند؛ آیا بازهم شاهد حاکمیت تروریستان در کلیه نقاط کشور نمی بودیم؟ اگر این کمک های جامعه جهانی و نظامی کشورهای بزرگ امریکای شمالی، اروپایی، آسیایی وغیره در افغانستان نمی بودند؛ آیا بنیادگرایان ماقبل قرون وسطایی افغانسان را به کام آتش، خون و طوفان نمی بردند؟ آیا بازهم ممات و حیات همین دولتمداران افغانستان مربوط به سازمان ملل متحد، کشورهای بزرگ صنعتی جهانی، منطقه و همسایگان نمی باشند؟
گرچه، تمام کشورهای بیگانه در قدم نخست به خاطر تحقق منافع خود در افغانستان آمده اند؛ ولی باید پذیرفت که مصارف هم در کشور نموده که متأسفانه ما فاقد رهبری ملی و دموکراتیک در کشور خویش هستیم که تا کنون از کمک های جهانی، حضور نظامیان خارجی؛ استفاده شایسته و اساسی در جهت منافع ملی مردم افغانستان صورت نگرفته است؛ زیرا، باورها و مدیریت های غیر عقلانی و غیر عادلانه در صدر حاکمیت دولتی و حتا نهادهای خصوصی تا حال نیز حاکم می باشند.
تا کنون سازمان ملل متحد و جامعه جهانی از جمله نه تنها کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان را کمک های مالی، تخنیکی، تخصصی، قوای بشری وغیره نموده اند؛ بلکه کمیسیون شکایات انتخاباتی را نیز کمک نموده تا شفافیت را در انتخابات مورد ارزیابی و نظارت قانونی قرار داد.
من شخصآ در داخل شاهد جریان انتخابات ریاست جمهوری دوره دوم بودم که با وجود حضور متخصصین نمایندگان سازمان ملل متحد، جامعه مدنی، شورای ملی و نظایر این ها؛ بازهم به مشاهده رسید که تقلبات فراوان از هر سمت و سو در پروسه انتخابات ریاست جمهوری دوم صورت گرفتند. از اینکه، با وجود نمایندگان سازمان ملل متحد، جامعه مدنی وغیره در روند انتخابات وجود داشتند؛ بازهم منتصبین و خیلی از مقامات عمده حکومتی به نفع آقای کرزی در برگه های رأی دهندگان تقلب نمودند و با همین شیوه ای غیرقانونی از هر طرف داخلی و خارجی بلاخیره آقای حامد کرزی بار دوم به کرسی مقام ریاست جمهوری تکیه کرد.
هرچند که جناب کرزی قبل از برگزاری انتخابات دوره دوم؛ رأی اقوام تاجیک، هزاره، پشتون، اوزبیک و سایرین را با توافق کتبی از رهبران اقوام مربوطه کشور نیز گرفته بودند؛ ولی مضاف برآن، در زیر نظارت سازمان ملل متحد و جامعه مدنی نیز از حد اکثر تقلب برای پیروزی خویش در انتخابات مقام ریاست جمهوری استفاده برد و بر سرهمه مؤتلفین خویش نیز کلاه گذاشت و عملآ به آن ها دروغ گفت که وعده هایش را هرگز عملی نکرد.
در انتخابات شورای ملی آخر، بنده به صفت ناظر در کمیسیون شکایات انتخاباتی افغانستان کار می کردم که مدت یک ماه تمام را در مقر ریاست مستقل انتخابات افغانستان با شخص آقای فضل احمد معنوی به حیث یکی از ناظرین داخلی و خارجی، بر صندوق های رأی مهرشده از ولایت انجام وظیفه نمودم. در این زمینه شخصآ از نظارت سازمان ملل متحد، جامعه مدنی و دیگران کلآ راضی بودم که در به صورت ممکن، شفافیت را مراعات می کردند. اگر متخصصین خارجی، نهادهای جامعه مدنی و سایرین در این انتخابات حضور نمی داشتند، با یقین کامل که حلقات ویژه ای حکومتی و غیر حکومتی جناب کرزی با طرفداری از قبیله گرایان محترم کرزی دست به تقلبات بیشتر و گسترده تر می بردند.
علاوه برآن، تا جائیکه من در کمیسیون شکایات انتخاباتی هم شاهد بودم؛ شفافیت در مورد ارزیابی نتایج انتخابات شورای ملی از سوی دو متخصص سازمان ملل متحد و سه کمیشنر داخلی آقای شاه سلطان عاکفی، آقای قاضی اشرفی و آقای رفعت رعایت گردید. با وجودی که این پنج نفر کمیشنر زیر فشارهای حلقات حکومتی، خارجی، کاندید شده گان، زورمندان وغیره نیز قرار داشتند؛ ولی با آن هم، از تقلبات گسترده جلوگیری صورت گرفتند و تا جائیکه ممکن بود، قسمآ شفافیت رعایت گردید.
جناب کرزی به خصوص در مورد نتایج انتخابات برخی از ولایات و خاصتآ در قسمت نتیجه انتخابات شورای ملی در ولایت غزنی شدیدآ مخالفت نمود و تأکید کرد که باید مشارکت قومی رعایت گردد. زیرا، طالبان در ولایت غزنی مانع صندوق های رأی دهی در مناطق مظلوم پشتون نشین گردیدند و آن وقت بود که برخی از کاندیدان دیگر اقوام در انتخابات شورای ملی برنده شدند و این امر باعث خشم تباری آقای کرزی و حلقات مربوطه اش نیز گردید. اگر ناظرین سازمان ملل متحد در کمیسیون شکایات انتخابات افغانستان نمی بودند؛ یقینآ که آقای کرزی با زور بالای سه نفر کمیشنر داخلی می قولاند تا چند نفر خاص خویش را در پوشش قانون در جمله وکلای برنده ولایت غزنی شامل پارلمان می کرد و آن گاه به زعم جناب کرزی، مشارکت ملی عملی می شد. از این جهت بوده که حال جناب کرزی از حضور دو متخصص سازمال ملل متحد در کمیسیون شکایات انتخاباتی سال 2014 میلادی جلوگیری کرده و می خواهد که شخص دلخواه محترم کرزی بدون نظارت نمایندگان قانونی سازمان ملل متحد، جامعه مدنی، شورای ملی وغیره در ریاست جمهوری آینده برنده اعلان گردد.
آیا تا کنون قسمت از بودجه های انکشافی، عمرانی، عادی، نظامی، تخنیکی وغیره توسط کمک های بین المللی تمویل نمی گردند؟ آیا تجربه انتخابات 2009 میلادی مقام ریاست جمهوری را فراموش می کنیم که با وجود ناظران بین المللی، جامعه مدنی وغیره؛ تقلب گسترده ای به نفع آقای کرزی صورت نگرفتند؟
محترم کرزی بار دیگر در یک کنفرانس خبری مشترک با صدر اعظم ایتالیا در پاسخ یک خبرنگار فارسی بی بی سی مجددآ تأکید ورزید و مخالفت شدید خود را نسبت به حضور دو متخصص بین المللی در کمیسیون شکایات انتخاباتی آینده افغانستان تکرار نمود. آقای کرزی با بهانه بی بنیاد گفت که با حضور دو متخصصین خارجی، حاکمیت ملی افغانستان رعایت نمی گردد. آقای کرزی گفت که: حضور متخصصین خارجی در کمیسیون شکایات انتخاباتی مغایر حاکمیت ملی افغانستان می باشد.
حال یک پرسش این است که آیا حضور بیش از دوهزار مشاورین خارجی در دولت جمهوری اسلامی افغانستان، مخالف حاکمیت ملی کشور نمی باشد؛ تنها دو متخصص سازمان ملل متحد در کمیسیون شکایات انتخاباتی مغایرت به حاکمیت ملی و قانون افغانستان دارد؟
وقت که در هردو انتخابات ریاست جمهور قبلی، نمایندگان سازمان ملل متحد و سایرین به پروسه انتخابات و کمیسیون شکایات انتخاباتی حضور داشتند، چرا آن وقت آقای کرزی از نقض حاکمیت ملی سخن نگفت که حال چون نه خودش حق کاندید شدن را دارد و نه چانس پیروزی تقلبی را به نفع وابستگان خویش می داند. و از این رو، به دو متخصص سازمان ملل متحد در کمیسیون شکایات انتخاباتی مخالفت می ورزد. چون در جریان حاکمیت 12 ساله خویش در مقابل مردم افغانستان و جامعه جهانی کاملآ بی اعتبار گردیده است.
زیرا، در صورت عدم حضور ناظرین خارجی و به خصوص متخصصین سازمان ملل متحد در کمیسیون شکایات انتخاباتی؛ آن گاه میدان برای دست کاری غیرقانونی و تقلب طرفداران جناب کرزی در انتخابات خالی خواهد شد.
آقای کرزی، چانس قانونی را بار سوم در نامزاد شدن انتخابات مقام ریاست جمهوری ندارد. حال با نحوی از انحاء بازی های غیرقانونی را روی دست گرفته که با یک توطه، یا حیات حاکمیت خود را به صورت غیر قانونی تمدید نماید و یا اینکه زمینه های پیروزی برادرش آقای عبدالقیوم کرزی و یا شخص دلخواه تباری دیگرش را در صورت نبود متخصصین سازمان ملل متحد در انتخابات ریاست جمهوری آینده کشور مساعد سازد.
اگر جامعه جهانی با همه ساز و برگ خویش در افغانستان نباشد؛ آن گاه آقای حامد کرزی و حلقات مختلف شان، بار دیگر پاسبانان و میراث داران فرهنگ ماقبل قرون وسطایی را با آرایشگران مدنی در محور کرسی های دولت جمهوری اسلامی افغانستان خواهند آورد و هم چنان کشور ما را به مرکز وهابیزم و تروریزم کهنه و نو تبدیل خواهند نمود .
بازهم تقریبآ ناوقت نیست. اگر جناب حامد کرزی و حلقات انحصارگر شان از عقلانیت سیاسی سازنده و دموکراتیک به نفع آینده کشور استفاده نکنند و باز هم در تخطی از قوانین نافذه ای کشور ادامه بدهند؛ بلاخیره با خشم طوفنده، مبارزات مدنی و قانونی آحاد مردم و آن هم تحت رهبری آزادی خواهان ملی و دموکراتیک جامعه افغانستان به سرنوشت دیکتاتوران عصر مبتلا خواهند شد. پس، خوب خواهد بود که همه و همه مشترکآ چنگ به ریسمان خدا بزنیم و خودها را آگاهانه وقف خدمت گذاری مردم مظلوم و آبادی افغانستان عزیز نماییم.
Ghulam Sakhi Oruzgani
تاریخ: چهارشنبه 17 عقرب 1391 خورشيدی برابر با 7 نومبر 2012 ميلادی
منبع: غرجستان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر