یکی از راههای قانونی و رسمی درخواست پناهندگی خارج شدن از افغانستان و مراجعه به دفاتر سازمان ملل و مشخصن دفتر کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان یا UNHCR می باشد مثلن دفتر این سازمان در پاکستان، ایران و سایر کشورها...
راههای رسیدن به استرالیا
از خلال گفتگوهایی که با دوستانم در افغانستان در این چند روز داشتم به این برداشت رسیدم که عده ای قصد پناهندگی استرالیا را دارند در پست قبلی معلوماتی را راجع به آمدن با کشتی نوشتم حال من احساس مسئولیت می کنم که تجارب خود را در باره راه قانونی پناهنده شدن در استرالیا در اختیار دوستان قرار دهم که آنان در سایه معلومات دقیق تصمیات درست اتخاذ کنند.
قبل از شروع بحث باید یاد آور شوم که استرالیا یکی از بزرگترین کشورهای پناهنده و مهاجر پذیر دنیاست که بر اساس جدیدترین آمار حدود 43 فی صد شهروندان این کشور را مهاجرین تشکیل می دهد و بدنبال محدودیت پذیرش پناهنده از طریق کشتی این کشور پذیرش پناهجو یا مهاجر را از 13500 در سال به 20 هزار در سال رسانده است.
حال راههای کم خطر تر و قانونی تر را مورد بررسی قرار می دهم:
یکی از راههای قانونی و رسمی درخواست پناهندگی خارج شدن از افغانستان و مراجعه به دفاتر سازمان ملل و مشخصن دفتر کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان یا UNHCR می باشد مثلن دفتر این سازمان در پاکستان، ایران و سایر کشورها.
برای قبولی در استرالیا شواهدی در دست است که مراجعه به دفاتر UNHCR در کشور مالزی و اندونزی زودتر از دیگر دفاتر این سازمان در دیگر کشورها جواب مثبت داده می شود که من درباه علت این کار معلومات ندارم.
حال برای رسیدن به این دو کشور جنوب شرق آسیا دشواری زیادی وجود دارد زیرا این دو کشور به راحتی به افغانها ویزا نمی دهند یک راه آسان اخذ پذیرش از دانشگاهها یا موسسات آموزشی کشور مالزی می باشد که از طریق اینترنت هم می توان این درخواست را انجام داد که کم هزینه است و اگر متوسل به شرکت های مسافرتی شوید هزینه اش بیشتر خواهد شد.
با پذیرش تحصیلی به راحتی می توانید ویزای مالزی را از سفارتخانه این کشور یا در خود میدان هوایی کوالالامپور پایتخت مالزی بدست آورید و نماینده آن دانشگاه یا موسسه تحصیلی هم در میدان هوایی منتظر شما می باشد و شما را به راحتی از میدان هوایی خارج می کند اخذ ویزای اندونزی سخت تر است مگر آنکه با قاچاق بران انسان وارد معامله شوید که این کار هم خالی از خطر دستگیری نیست و اگر از راه دریا (عبور از مرز مالزی-اندونزی) باشد خطر غرق شدن را برعلاوه از دستگیری باید به جان خرید.
بعد از رسیدن به مالزی یا اندونزی شما می توانید به دفتر UNHCR مراجعه کنید و وقت ملاقات بگیرد بستگی به تعداد مراجعین ممکن است این تاریخ ملاقات برای چند ماه بعد تعیین گردد در تاریخ معینه به صحبت های شما گوش داده می شود بعد شما کارت ثبت در این دفتر را دریافت می کنید که پلیس شما را اذیت نکند.
سپس تاریخ مصاحبه بعدی را تعیین می کنند که ممکن است ماهها بعد باشد و در آن موعد از شما درباره علل درخواست پناهندگی و اسناد و مدارکی که ادعاهای شما را پشتیبانی کند پرسیده خواهد شد بعد باید چند ماه صبر کنید تا در مورد ادعای شما مطالعه دقیق شده و جواب دهند.
بعد از چند ماه اگر دلایل تان قوی باشد تازه UNHCR شما را به عنوان پناهنده یا Refugee خواهد شناخت و کارت مهاجر برای شما صادر خواهد کرد. و شما باید در لیست انتظار بمانید تا این سازمان درخواست شما را به کشورهای مهاجر پذیر یا کشوری که شما پیشنهاد کردید ارایه نماید این پروسه نیز ممکن است ماهها یا سالها به طول بیانجامد بعد از آن در مراجعات بعدی فورمه های خاصی را باید خانه پری کنید و بعد مصاحبه حضوری در سفارت آن کشور و معاینات طبی و صحی و نهایتن منتظر صدور ویزا می مانید که ممکن است چند ماه به طول بیانجامد و سرانجام با هزینه آن کشور یا سازمان بین المللی مهاجرت به کشور مقصد پرواز خواهید کرد.
در تمام مدت انتظار در کشور مالزی یا اندونزی حق سفر از محدوده که UNHCR برای شما تعیین می کند ندارید چون شما اسناد اقامتی قانونی ندارید، کمک هزینه ای به شما تعلق نمی گیرد و نیز در کمپ یا مکان خاصی برای اسکان نیز داده نخواهد شد باید از پس انداز خود خانه ای را اجاره کنید و زندگی را با صبر و انتظار طولانی و مراجعات مکرر یا تلفن به UNHCR بگذرانید،
تبصره: اگر UNHCR اندونزی شما را به عنوان مهاجر به رسمیت شناخت شما می توانید از کمک هزینه دیگر نهادهای بین المللی مثل IOM که ماهانه حدود 150$ است برخوردار شوید.
انتظار انتظار و انتظار؛ حوصله، حوصله و حوصله چیزی که ما افغانستانی ها متأسفانه خیلی کم داریم در این مدت اگر تنها باشید و خانواده تان در افغانستان یا جای دیگر باشد اگر خودتان یا خانواده تان با مشکلات مالی یا مشکلات خانوادگی مواجه شوید نمی توانید به وطن بازگردید یا به امید قبول شدن یا بخاطر شرم از مردم.
البته راه بازگشت وجود دارد IOM یا سازمان بین المللی مهاجرت خدمات و سهولت بازگشت شما را با کمک سفارت افغانستان و با هزینه این سازمان بعد از سپری شدن چند هفته از درخواست بازگشت تان فراهم خواهد کرد.
اگر خدای ناکرده قاچاق به مالزی یا اندونزی از راههای هوایی یا دریایی وارد و توسط پلیس دستگیر شوید متأسفانه شما را در مراکزی خاص بازداشت خواهند کرد که بازداشتگاههای مالزی و برخورد پلیس آن کشور با چنین افراد خیلی به دور از استانداردهای حداقلی بین المللی باشد و بازداشتگاههای اندونزی هم چندان وضعیت بهتری ندارد.
خلاصه آنکه درخواست پناهندگی در چنین کشورهایی گرچه راه اصلی و قانونی است اما ممکن است حداقل 2 سال و حداکثر 6-7 سال به طول انجامد و هزینه ای حداقل سالانه 2000$ آمریکایی خواهد داشت و حق کار هم برخوردار نخواهید بود.
و راه آسان تر اما پر خطر تر همان راه کشتی بود که متاسفانه حالا با این قانون جدید چشم انداز روشنی برای آن نمی توان دید.
محمد ظاهر نظری از استرالیا
منبع: زندگی در بامیان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر