انتظار می رود که هزاره ها علیه آغاز دوبارۀ "قتل های هدفمند قومی" تظاهرات نمایند. تظاهراتِ که احتمالا در افغانستان و پاکستان برگزار خواهند شد، قطعاً، با استاندارد و شیوه های معمول آن مرزوبوم خواهند بود و برگزارکنندگانِ آنها خود مصلحت و صلاح خویش دانند. اما، در مورد تظاهرات هایی که بناست در کشورهای غربی برگزار شود، نه تنها شیوه و نحوۀ تظاهرات افغانی و پاکستانی مفید است و بلکه می تواند مضر، نیز باشد. آنگونه که هر فرهنگی ظرافتها، باریکها و نورمهای قبول شدۀ خود را دارد، مبارزات سیاسی و اعتراضات اجتماعی نیز در فرهنگهای مختلف، متفاوت است. هزارههای سازمان دهندۀ تظاهرات در کشورهای غربی ضرورت است تا کم ازکم به این باریکیها توجه داشته باشند:
1- آوردن عکسهای خونین اشخاص و صحنه های کشتارهای جمعی در سرکهای(خیابانهای) شهرهای غربی اشتباه است. درست استکه، تظاهرات هزاره ها علیه کشته شدن مردان، زنان و کودکان بیگناه است. اما باید این واقعیت را در نظر داشت که دیدن تصاویر خونین برای عابرین و رهگذران استرالیایی، دانمارکی و یا انگلیسی، که بیرون آمده اند تا روز دیگری از زندگی آرام شانرا سپری نمایند، وحشتناک و آزاردهنده است. و مخصوصا که این تظاهرات ها در روزهای تعطیلات آخر هفته برگزار میشوند، روزهایی که اغلب مردم برای تفریح و خوشگذرانی به شهر می روند. علاوه بر اینها آوردن عکسهای خون آلود وتکاندهنده در تظاهرات برای خانواده های رهگذر(پیاده و داخل موتر) که اطفال همراه شان است، نه تنها موجب همدردی و بلکه سبب انزجار آنان نیز میشود. زیرا آنها نمی خواهند که کودکانشان با صحنه های آنچنانی مواجه شوند. می توان گفت، حتا آوردن پوسترهای که با تکست وشعارهای خونین دیزاین شده اند، نیز درست نیست. نباید چنین پنداشت که گویا رنج و درد تظاهرات چی ها قابل احساس نیست. هدف اینستکه ما تظاهرات خود را از چشم دیگران ببینیم. بیاد داشته باشیم که برای شهروندان غربی خاورمیانه همیشه یک منطقه ناآرام بوده و دهه های زیادی اخبار جنگ و وحشت از آنجا آمده است. بهرحال، هدف ما از تظاهرات جلب توجه مردم دنیا به این فاجعه است؛ چنین نیست؟ اگر چنین است، لازم است تا مردم دنیا را به شیوۀ مورد پسند و مطلبوشان باخبر بسازیم.
2- آوردن عکسها و پرچمهای افراد و یا احزاب خاص در تظاهرات اشتباه است. در یکی از تظاهرات های سال گذشته، چند عکس و از جمله تصویر یک روحانی مقتول را بیرون آورده بودند. اعتراض این نیست که چرا عکس یک روحانی را در تظاهرات آورده اند. پرسش اینستکه سمبُلهای اسلامی در کُل و روحانیون اسلام بخصوص، در غرب چقدر اعتبار و احترام دارند که چنین عکس های بتواند موجب توجه و همدردی غربی ها با ما شود. حتا آوردن عکس آقای یوسفی نیز اشتباه است؛ زیرا کسی در غرب او را نمی شناسد. آوردن برخی عکسهای که وحشتناک و آزاردهنده نباشند ولی همزمان با آن بتوانند قتل عام و کشتار مردم بیگناه هزاره را بازگو نمایند خوب است. نوشتن شعارهای مناسب (نه نوشته های خون آلود) و غرب پسند نیز ضروری و خوب است. در کُل کسی باید شعارها را پیش از آوردن بخواند و بررسی کند. آوردن شعارهای که به زبان فارسی نوشته شده اند ضرورت نیست. مگر قرار نیست که ما برای جلب توجه و جلب همدردی کشورهای غربی تظاهرات نماییم؟ اگر چنین است آنها فارسی خوانده نمی توانند.
3- در اعتراض به "قانون احوال شخصیه اهل تشیع" نیز در بعضی کشورها هزاره ها تظاهرات کردند. عکسهای که از این تظاهراتها در وبسایت های انترنتی قرار گرفته بود، دریکی از آنها دختران و زنان مانتوپوش و حجاب دار دیده می شدند که شعارهای برای برابری حقوق زن در دست داشتند. اتفاقاً این تظاهرات درکشورهای اسکاندنیاوی بود. آمارها نشان می دهد که ساکنان این کشورها اکثراً غیرمذهبی هستند. سویدن که غیرمذهبی ترین کشور اروپا است، هشتاد و پنج درصد مردم آن به هیچ دینی عقیده ندارند. حالا تصور کنید که با حجاب اسلامی از حقوق زن سخن گفتن، در چنین کشوری، تا چه حد میتواند واقعی جلوه کند و مورد توجه قرار گیرد.
منظور این نیست که ما همه بدون مانتو و حجاب ایرانی و یا لباس های آویزان-آویزان و بدشکل پاکستانی، بی حجاب، عصری و غربی در تظاهرات بیاییم. شهری شدن، عصری شدن و یا عین، غربی شدن کار آسان نیست.ولی در کُل هدف این استکه، تا جای ممکن مثل غربی ها شویم تا گپ و تظاهرات ما بتواند مورد توجه واقع شود و حد اکثر بهره را از آن ببریم.
4- علاوه بر شعارهای که می آوریم، استفاده از تی-شرت های دیزاین شده نیز بسیار خوب است. دیزاین و نوشتن شعار روی تی-شرت امروزه بسیار آسان است. می توان صدها تای آنرا از وبسایتهای که چنین خدماتی ارایه می دهند بدست آورد. و الا، اگر در خانه یک اتو و پرنتر دارید، می توانید از "وال مارت" و یا دکانهای که کمپیوتر و پرنتر می فروشند کاغذ مورد نظر را Transfer Paperتهیه نموده، و خود تی-شرت دیزاین نمود.
5- معمولا در تظاهرات ها شعار می دهند و سخنرانی می کنند. تا جای ممکن، بهتر است تا هزاره ها در تظاهرات ازکاربرد شعارهای فارسی اجتناب نمایند و بجای آن به زبان انگلیسی و زبان کشورهای میزبان شعار بنویسند و سخن بگویند. یاد ما باشد که ما برای جلب توجه خارجی ها تظاهرات می کنیم. در لابلای تظاهرات گاهی همه از سخنرانی شنیدن و شعاردادن خسته میشوند. در این وقفه ها می توان دُهل نواخت. نواختن دُهل در تظاهرات برای جلب توجه عابران کاملاً معمول است. اگر کسی نواختن دهل را بلد نیست به آسانی می توان دُهل نواز برای یک روز استخدام نمود. تهیه بروشور و پخش آن برای عابرین بسیار خوب است. راه اندازی یک وبسایت مخصوص قتلعام های هزاره ها(از زمان عبدالرحمان تا امروز) نیز ضرورت است. البته در تمام این موارد باید از افراط و مبالغه پرهیز شود. حتا در وبسایت نیز قراردادن عکسهای وحشتناک و تکان دهنده در صفحه اول خوب نیست. با قرار دادن یک لینک اخطاریه(مثل، Warning! This page contain graphic images) می توان بازدیدکنندگان را به صفحه ویژۀ تصاویر و ویدیوها دعوت نمود
جعفر رضایی
منبع: مرکز فرهنگی کاتب
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر