حکومت ناکام کرزی و فربه شده شکاف ها
راستی! اگر این حکومت هر روز برای کشور بحران می آفریند و توان انجام وظیفه حکومتی را ندارد چرا باید به تداوم آن اندیشه کرد؟ چنانچه آقای کرزی به اصلاحات باور ندارد و قصد دارد بن مایه سیاسی حکومت را بر مبنای عشیره و قبیله استوار سازد؛ زمان آن فرارسیده که نخبگان نو اندیش و متعهد کشور احساس مسئوولیت نمایند و نگذارند عشیره گرایی بر نوگرایی غلبه یابد...
روز عاشورا شماری از شهروندان کابل که در مراسم عزاداری عاشورا شرکت کرده بودند، در زیارت گاه ابوالفضل به خاک و خون کشیده شدند. پرسش این است که مسئوولیت این همه نابسامانی به دوش کیست؟پاسخ بسیار واضح است. حکومت ناکام و پر از فساد کرزی که شاخصه های اصلی آن را فساد اداری، اختلاس اموال عمومی، تشدید شکاف های قومی، انسداد سیاسی به جای مشارکت همگانی تشکیل می دهد، باید در برابر افکار عمومی پاسخ گو باشد. مسئوولیت تامین امنیت شهروندان در همه جای دنیا به عهده حکومت و مسئوولان امنیتی می باشد.
اما رژیم کرزی طی ده سال گذشته تمامی فرصت های طلایی را از کف داده و به دلیل فقدان برنامه ریزی و استراتژی، اینک پایگاه مردمی و مقبولیت خودرا نیز از دست داده و کارنامه سیاه و ننگین را در پرونده سیاسی خود دارد. توقع شهروندان این است که حداقل این رژیم در مناسبت های مذهبی و اعیاد و عزاداریها امنیت جانی و مالی شهروندان را تامین کند. اما بی کفایتی مسئوولان نظام سبب شده است که مقام های مسئوول به جای این که متوجه مسئوولیت سنگین خود باشند به فکر برنامه ریزی برای حفظ مقام و تحکیم موقعیت شان شوند. پیامد این گونه ناکار آمدی ها تعمیق شکاف های قومی - مذهبی در جامعه پر از گسست افغانستان خواهد بود.
اگر کرزی نمی تواند امنیت را حداقل در پایتخت تامین کند، چرا از پیشگاه ملت افغانستان عذر خواهی و به ناتوانی خود اعتراف نمی کند و در نهایت از قدرت کنار نمی رود؟ اگر مسئوولان امنیتی، درک درستی از گسست های اجتماعی و ضرورت مبرم به روند وحدت ملی می داشتند، باید اهتمام جدی به خرج می دادند که جلو اخلال امنیت را در روز عاشورا می گرفتند؛ همان گونه که در جرگه سنتی - فرمایشی کرزی، جلو انفجار و انتحار را گرفتند و با صرف هزینه های سرسام آور توانستند جرگه فاقد مشروعیت را به پایان ببرند. حال، چه بی توجهی به تامین امنیت شهروندان در روز عاشورا از روی عمد باشد و چه از روی غفلت و ناکار آمدی، کارکرد حکومت قابل نقد و پی گیری جدی است. کرزی و مسئوولان امنیتی وی باید پاسخ گوی رفتار های غیر کار آمد و تبعیض آمیز شان باشند. پیامد هرنوع ناکار آمدی، دست کم تشدید شکاف های اجتماعی خواهد بود که در صورت تشدید بحران، دود ناشی از آن، چشم همه را کور خواهد ساخت.
راستی! اگر این حکومت هر روز برای کشور بحران می آفریند و توان انجام وظیفه حکومتی را ندارد چرا باید به تداوم آن اندیشه کرد؟ چنانچه آقای کرزی به اصلاحات باور ندارد و قصد دارد بن مایه سیاسی حکومت را بر مبنای عشیره و قبیله استوار سازد؛ زمان آن فرارسیده که نخبگان نو اندیش و متعهد کشور احساس مسئوولیت نمایند و نگذارند عشیره گرایی بر نوگرایی غلبه یابد. پرسش نهایی این که؛ آیا وقت آن نرسیده است که مردم و نمایندگان ملت در خانه ملت، به فکر طرح نو بیفتند و پیش از این که کشور در بحران های مزمن و عمیق غرق شود، چاره ای برای تغییر و تحول نمایند؟ آیا افغانستان هم نیازمند "بهار افغانستانی" است؟
نویسنده: داکتر لطیف نظری
منبع: افشار
منبع عکسها: کابل پرس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر