در این وبلاگ مطالب مختلف مربوط به افغانستان در مجموع و مخصوصاً هزاره ها در سراسر جهان، سایر مطالب و یادداشت های شخصی به نشر میرسد.
سلام هزارستان چشم براه نظرات، پیشنهادات و انتقادات سازندۀ شماست، و هم چنان از قلم بدستان گرامی میخواهد که دست نوشته هایشان را برای سلام هزارستان بفرستند تا زینت بخش صفحات آن گردد.

۱۳۹۰ آبان ۱۰, سه‌شنبه

کنفرانس استانبول و تداوم غیبت هزاره ها



لیست اعضای هیئت اشتراک کننده افغانی اما نشانگر تداوم غیبت نمایندگان جامعه هزاره در ترکیب هیئت افغانی می باشد. فقدان یک چهره هزارگی در نشست های مهم منطقه ای و بین المللی اما محدود به کنفرانس استانبول نمی شود. این تنها کنفرانس استانبول نیست که در آن حتا یک نفر هم ازمقامات و چهرهای هزارگی حکومت و وفادار به رئیس جمهور حضور ندارند، بلکه تداومی سریالی است که ریس جمهور کرزی از شروع دور دوم ریاست جمهوری خود آن را آغاز کرده است...




هیئت های دیپلوماتیک و سیاسی هر کشور، بیانگر نمایندگی از شهروندان آن در سطح  منطقه ای  و بین المللی می باشد. دیگاها، نظرات، و موضع گیری های سیاسی کشورها را مطرح می سازد و از منافع و ارزش های ملی شان دفاع می نماید. ترکیب هیئت در جوامع چند ملیتی و دارای تعدد قومی از اهمیت خاص برخوردار می باشد. حضور افراد از اقوام در واقع بیانگر سیاست پلورالیستیکی دولت و نظام حاکم و از طرفی هم نشان از حضور شهروندان از اقوام مختلف در دستگاه دیپلوماسی و سیاست گذاری کشور شان می باشد. از طرف دیگر شرکت نمایندگان از اقوام مختلف زمینه طرح دیدگاها و نقظه نظرات آنها در مسایل کلان ملی و بین المللی  را فراهم می نماید.
هیئت بلند پایه افغانی به ریاست حامد کرزی ریس جمهور افغانستان روز دوشنبه جهت اشتراک در  کنفرانس استانبول عازم ترکیه شدند. کنفرانس استانبول ابتکار  دولت و دستگاه دیپلوماسی ترکیه و به منظور جلب حمایت و هماهنگی تلاش های  کشورهای منطقه و برای یافتن  راه حل قضیه افغانستان و  تحکیم ثبات و امنیت در این کشور قرار است که روز چهار شنبه دوم نوامبر سال جاری دایر گردد. این کنفرانس که نمایندگان کشورهای منطقه به شمول کشورهای پاکستان و ایران در آن شرکت می نمایند، پیش از کنفرانس بن دوم می تواند از اهمیت خاص برای افغانستان برخوردار باشد.
  لیست اعضای هیئت اشتراک کننده افغانی اما نشانگر تداوم غیبت نمایندگان جامعه هزاره در ترکیب هیئت افغانی می باشد.  فقدان یک چهره هزارگی در نشست های مهم منطقه ای و بین المللی اما  محدود به کنفرانس استانبول نمی شود. این تنها  کنفرانس استانبول نیست که در آن حتا یک نفر هم ازمقامات و  چهرهای هزارگی حکومت و وفادار به رئیس جمهور حضور ندارند، بلکه تداومی  سریالی است که ریس جمهور کرزی از شروع دور دوم ریاست جمهوری خود آن را آغاز کرده است.
ترکیب هیئت های افغانی در نشست ها و کنفرانس های مهم بین المللی برای افغانستان، سفر های رئیس جمهور به کشورهای منطقه و جهان، نشانگر کنار گذاشتن سیستماتیک و تدریجی چهره های هزارگی حکومت از اشتراک در محافل منطقه ای و  بین المللی است. کنفرانس بین المللی  لندن از نشت های مهم دیگر جهانی بود که در جنوری 2010 و حضور بیش از 70 کشور خارجی و سازمانهای بین المللی دایر گردید. در این نشت هم یک چهره هزارگی در جمع هیئت افغانی  به دوربین های خبری داخلی و خارجی به چشم نه می خورد.
در داخل کشور و برنامه های اساسی و مهم که دولت با جامعه جهانی و کشور های خارجی در تعامل هستند، نیز مقام های حکومتی از جامعه هزاره در آن حضور ندارند و  تصمیم گیری های کلان ملی در واقع بدور از حضور و مشارکت آنها اتخاذ می گردد. برنامه انتقال مسئولیت های امنیتی یکی از برنامه ها  اساسی حکومت آقای کرزی و کشورهای عضو پیمان اتلانتیک شمالی یا ناتو و ایالات متحده آمریکا است. در کمیسیون که به منظور مدیریت برنامه های انتفال امنیتی از نیروهای بین المللی به نیروهای امنیتی افغان تشکیل شده است، بازهم مقامات امنیتی، نظامی و سیاسی حکومت از جامعه هزاره حضورندارند. طبیعی است که در صورت غیبت فیزیکی آنها در این گونه برنامه ها، دیدگاه ها و نظرات جامعه شان امکان و  قابلیت طرح در کمیسیون و برنامه انتقال ندارد. نگرانی ها و چالش های امنیتی مناطق هزاره نشین و اولویت های آنها اصلاً برای دیگران ممکن قابل درک نباشند.
پیمان استراتژیک، سندی همکاری درازمدت افغانستان با ایالات متحده آمریکا است. این پیمان در واقع حضوری ایالات متحده آمریکا در افغانستان را تعریف و مشخص می کند و چگونگی روابط افغانستان با این کشور را در یک سند حقوقی و کمک های اقتصادی، نظامی، امنیتی و سیاسی ایالات متحده را در چوکات قانون منظم و دسته بندی کرده و حضور آنها را در واقع قانونمند می سازد. با توجهه به اهمیت این پیمان بازهم هزاره ها در چانه زنی ها روی این پیمان استراتژیک هم نقش و سهم چندان ندارند.
در یک جمع بندی می توان ادعا کرد که غیبت هزاره ها در چانه زنی های دیپلوماتیک و کنفرانس های بین المللی خطر انزوای سیاسی هزاره ها و عدم طرح دیدگاها و موضع سیاسی دموکراتیک آنها را در پی دارد. لازم است رهبران سیاسی و مقامات حکومتی جامعه هزاره به این نکته توجه نموده و برای آن چاره اندیشی نمایند.
نویسنده: قاسم تیمور
منبع: افشار

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر