«"بگذار نفس بکشم"، درخواستی است از میلیون‌ها انسان خفه‌شده در کشور من که همه این عبارت را در چشم‌ها و قلب‌های خود دارند. این درخواست از عامه‌ی مردم، از کسانی که از فرصت‌های فراهم شده بعد از سال 2001 استفاده کرده اند، نباید نادیده گرفته شود. این مردم از طالبان به یک دلیل ساده حمایت نمی‌کنند: طالبان از کشتار انسان حظ می‌برند. این مردم از پروسه‌ی سیاسی کنونی به یک دلیل ساده راضی هستند: این پروسه برای آنها مجال داده است تا نفس بکشند.»...
(روز پنج‌شنبه، 15 مارچ 2012، در تالار کنفرانس‌های موقوفه‌ی ملی برای دموکراسی در واشنگتن، سخنانی داشتم که نقش آموزش‌های مدنی را در تحول دموکراتیک افغانستان بیان می‌کرد. برنامه شامل دو بخش بود: بخش اول، سخنان رسمی من در مورد نقش و تجارب لیسه عالی معرفت از سال 2002 الی 2012 را شامل می‌شد. بخش دوم، شامل سخنان کوتاهی از خانم کلیر لاکهرت، طراح برنامه‌ی همبستگی ملی در افغانستان و از چهره‌های مشهور اکادمیک و سیاسی در امریکا بود و همچنین، پاسخ به سوالات که مسایل مختلفی را در رابطه با افغانستان در بر می‌گرفت. - عزیز رویش)
منبع: جمهوری سکوت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر