غرب کابل نقطه ی امیدبود روزگاری معبدخورشیدبود
و...
روزگاری نه چندان دور"غرب کابل" نمادهویت وعزت،سمبل مقاومت وسنگرپاسداری ازعزت وشرف مردم شیعه وهزاره بود،درآن روزگارتمام نگاه هابه سوی غرب کابل بودوآنجامحل تصمیم گیریهای کلان سیاسی وتعیین سرنوشت جمعی مردم مابود.دوست ودشمن سراغ غرب کابل رامی گرفت وسرنوشت جمعی مادرآنجارقم می خورد ...
درآن روزگارنام "غرب کابل" پیوندخورده بودبانام مزاری،مقاومت،عزت،سربلندی وحماسه های مکررفرزندان این قوم که برای دشمنان این مردم غیرقابل تحمل بود.لذادشمنان مزاری تادیروزمزاری وسربازان اورابه خاطربعض ازنابسامانی های دوران جنگ وبعضاْبی نظمی های که درآن دوران ودربدترین شرایط جنگی صورت می گرفت،تمام کاسه وکوزه رابرفرق مزاری می شکستندوتنهااورامتهم به سهل انگاری دربرابراین بی نظمی هامی نمودندوازآن خنجرساخته بودندعلیه مزاری که درهرزمان ومکان ممکن ازآن علیه مزاری ویاران اواستفاده می نمودند.واین درشرایطی بودکه وضعیت درنقاط دیگرکابل ومناطق جنگی افغانستان به هیچ وجه مناسبترویافرماندهان ونظامیان دیگرازفرماندهان وسنگرداران مزاری بهترنبودندولی دشمنان مزاری فقطه تمام گرفتاری هاویابه قول خودشان آلودگی هارادرغرب کابل ونقاط تحت حاکمیت وسیطره اوجستجومی کردندوعامل همه ی بی نظمی هاونابسامانی هارامزاری میدانستند.اماامروزکه دیگرمزاری نیست،غرب کابل هم درانحصارمزاری نیست ومسئولیت نظم وامنیت به دوش دولت است وهرنوع انسانی درغرب کابل حضوردارندوخیلی ازهمان های که دیروزعلیه مزاری وسنگرهای مقاومت آن همه ناله وفریادبه راه انداخته وبااین همه ناله های دروغین شان درتمام رسانه هاومجله هاتاریخ مقاومت سه ساله غرب کابل راآلوده ساختندامروزکورندویاکرندنمی بینندونمی شنوندکه غرب کابل تبدیل شده اندبه آلود ه ترین نقطه افغانستان.مگرآنها گذرش "به پل سوخته "نیافتاده تاآن وضعیت نابهنجاروآن محیط آلوده وکثافت کاری وتجمع سازماندهی شده ی معتادان رادرآن نقطه دیده باشد؟یادیده اندولی باخاطرآسوده وجدان خفته ازکنارآن گذشته اند.امروزهم "پل سوخته" مشهوراست، امادیگرنه تنهابه خاطراینکه محل تجمع هزاره هاست، ویامحل برای ورودوخروج مسافرین مناطق مختلف هزاره جات است ویابه خاطرنام مزاری ومیدان که به نام "شهیدمزاری" درکنارآن نامگذاری شده است.بلکه به خاطراینکه این پل درواقع معبری است برایی ریزیش آبرویی هزاره هاُومحل تجمع صدهامعتادی است که ازمناطق مختلف درزین این پل جمع شده ودرکناررودخانه ی کثیف که اززیراین پل عبورمی کند،آلودگی آن منطقه ومحیط راچندبرابرساخته است.چندی پیش از روی این پل عبورمی کردم دیدم انبوهی ازجمعیت به تماشانشسته وبه زیرپل سرک می کشند.بااصراریکی ازدوستانی همراهم متوقف شدیم ونگاهی به زیرپل انداختیم،وضعیتی رادیدیم که باورکنیدهنوزوقت آن وضعیت رابه یادمی آورم ،حالتی تهوع وتنفربه سراغم می آید.بعدازآن هروقت نامی ازپل سوخته می شنوم انبوهی ازمعتادان،درکنارآلودگی هاوکثافت های زیرپل سوخته به ذهنم مجسم می شود.جوانانی که گویادیگردست ازخانه وزندگی شسته اندوتبدیل شده اندبه انسان های ناسالم که رهاشده اندبه دامن آلودگی هاواحضوراینهادرجامعه ودرخانه هیچ سودی برای زندگی کردن ندارند.چه بسیارازاینهادرهمان جمع می میرندوحتی شایدبه صورت طبیعی دفن هم نمی شوندوکارگران شهرداری جنازه های شان رادورمی اندازندوخیلی ازاینهاراکه می بینی دیگرحتی توان راه رفتن وحرکت کردن هم ندارند.صدهانفردرکنارهم تجمع کرده اندبعض شان مشغول دودکردن وکشیدن هستندوبعض مشغول تزریق کردن.بعض لباسهای شان رادرآورده اندوبدن های شان رابرهنه کرده وبعض شان درآن طرف ترحتی شلوارشان راو...ودرروزصدهاانسان دیگرهم به تماشای این صحنه می نیشینند.ازدیدن این حالت، اولین چیزی که به ذهن هرانسانی میرسداین است که چگونه روزانه صدهانفربه تماشایی اینهامیایندومیروند،ولی هیچ کسی کوچکترین احساس مسئولیت نمی کنندوگویاحس انسان دوستی دروجودهمه مرده اندوکسی برای نجات اینهااقدامی انجام نمیدهند.اینجاکه میرسنددیگرنه حقوق بشری درکاراست ونه حقوق شهروندو...که ازشعارهای جذاب وفریبنده امروزدرجامعه ای ماست.به هرحال اینهامریضندوامروزبه این مرض دچارشده اند به هربهانه ای وبه هردلیلی که باشد؛فقر،بیکاری،مهاجرت به کشورهای همسایه، ویابه قول بعضی هادخیل بودن دست های دشمنان مردم ماو...امادراین میان کسی که به فکرنجات اینهاباشندکه هیچ وحداقل آنهاراازاین مکان دورسازند،وجودندارد.البته این کاری یک فردنیست وجمع وجمعیتی بایددراین راه پیشگام می شدندواقدام می کردند.اولین انتظارازرهبران ومسئولین،نمایندگان ومقاماتی بودکه به نمایندگی ازهمین مردم دردولت جاه ومکان وموقعیتی دارند.حداقل کاری که اینهامی توانستند،اینهاراازسرراه بردارندوبه جایی منتقل کنندکه به آبرووحیثیت این مردم لطمه واردنشوند.چه قدرازرقیبان ودشمنان که دل شان ازدیدن این صحنه های نامطبوع شادمی شوند.شایدهم راست باشدکه چه بسادشمنان مردم مادراین قضیه دست داشته باشندوآنهااحساس پیروزی درخودوشکست مردم مارابه نمایش بگذارندوبه دیگران هم نشان دهندکه اگرهزاره هادانشگاه هاومراکزفرهنگی راتأسیس وتسخیرکرده اند،بیاییداین وضعیت جوانان هزاره راهم به تماشابنشینید.(گرچه معتادان ازمناطق مختلف واقوام مختلف اندامادرمنطقه شیعه نشین بوده واولین دودش هم به چشم مردم مامیرودومتاسفانه اکثریت اینهاهم جوانان هزاره هستند)به هرحال خوشبختانه دیروزدرگذارشهاآمده بود که دولت افغانستان ووزارت مبارزه باموادمخدرپس ازمدت ها تصمیم گرفته تابانزدیک شدن فصل سرماازمرگ آنهابراثرسرماجلوگیری کرده واقدام به جمع آوری آنهانمایند.تادیروزمردم افغانستان به این دلخوش بودندومی گفتندکه گرچه افغانستان محل تولیدوترانزیت موادمخداست ولی درمیان مردم افغانستان کمترین آمارمعتادین وجوددارند.اماامروزسخنگوی وزارت مبارزه با مواد مخدر افغانستان تعداد معتادان مواد مخدر افغانستان را یک میلیون نفر عنوان می کند. به گفته این سخنگوی، از این رقم بین 10 تا 15 هزار تن از آنان تنها در شهر کابل به سر می برند و برای این تعداد فقط یک درصد امکانات درمانی وجود دارد.به گزارش خبرنگار فارس در کابل، صبح دیروز شماری از مسئولان وزارت مبارزه با مواد مخدر، اعضای پارلمان و پلیس مبارزه با مواد مخدر افغانستان با حضور در یک مرکز تجمع معتادان در غرب شهر کابل، حدود 120 تن از معتادان را جمع آوری و غرض مداوا به مراکز ترک اعتیاد انتقال دادند. این مرکز تجمع معتادان در زیر پل بزرگ و معروف شهر کابل به «پل سوخته» قرار دارد و صدها تن از معتادان شب و روز در آن سپری می‌کنند. در میان آنان جوان و پیر وجود دارد و برخی از آنان اذعان می‌کنند که بیش از 20 سال معتاد به مواد مخدر هستند.«عبدالقیوم ثامر» سخنگوی وزارت مبارزه با مواد مخدر افغانستان تعداد معتادان مواد مخدر افغانستان را یک میلیون نفر عنوان کرد. به گفته وی، از این رقم بین 10 تا 15 هزار تن از آنان تنها در شهر کابل به سر می برند و برای این تعداد فقط یک درصد امکانات درمانی وجود دارد. ثامر با بیان این که در حال حاضر 50 مرکز ترک اعتیاد در افغانستان فعال است، اظهار داشت: تنها 9 مرکز از این مراکز در شهر کابل قرار دارد. وی خاطرنشان کرد: وزارت مبارزه با مواد مخدر افغانستان در راستای جلوگیری و پیشگیری از اعتیاد تلاشهایی را انجام داده و امید است که با اجرای برنامه ملی آگاهی عمومی، از افزایش تعداد معتادان در افغانستان جلوگیری شود. سخنگوی وزارت مبارزه با مواد مخدر افغانستان، برنامه جمع آوری معتادان را از سطح شهر کابل اجباری ندانست و افزود: هر کسی که به اعتیاد دچار باشد، می تواند شامل برنامه مداوا شود.ثامر با بیان این که وزارت مبارزه با مواد مخدر تلاش می کند تا با یک سلسله برنامه های وسیع قاچاقچیان اصلی مواد مخدر را هدف قرار دهد، از سایر نهادهای مسئول نیز خواست تا در این راستا تلاش بیشتری بخرج دهند.
فاطمه نظری نماینده مردم کابل در پارلمان افغانستان با بیان این که منطقه پل سوخته با گرد آمدن صدها معتاد، چهره ای خطرناکی بخ خود گرفته است، گفت: خانوادههایی که در اطراف این منطقه زندگی می‌کنند به شدت در معرض خطر قرار دارند. این عضو پارلمان افغانستان از کشورهای کمک کننده به افغانستان انتقاد کرد که در زمینه کاهش کشت، قاچاق و مداوای معتادان مواد مخدر همکاری لازم را ندارند. وی افزود: جامعه جهانی باید نیازمندیهای پلیس مبارزه با مواد مخدر افغانستان را برطرف کند. نظری اظهار امیدواری کرد که روند جمع آوری معتادان در تمام شهر کابل اجرا شود.«سهراب» رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر کابل، با اشاره به یکی از معتادن حاضر در محل اظهار داشت: این فرد 3 بار دیگر نیز مداوا شده اما دوباره بسوی مواد مخدر بازگشته است. وی دلیل برگشت به سوی مواد مخدر را فقر، بیکاری و عدم اشتغال دانست و گفت: بیماران مواد مخدر پس از مداوا به دلیل بیکاری دوباره به این عمل زشت روی می آورند.هنگامی که شماری از خبرنگاران مشغول تهیه عکس و تصویر از معتادان بودند، واکنش معتادان دیدنی بود. شماری از آنان صورت خود را می پوشاندند، برخی فرار میکردند و تعدادی هم تنها نگاه معناداری به لنز دوربین‌های عکاسی و فیلمبرداری می انداختند. اما در این میان جوانی خوش صورت از خبرنگاران خواست تا از وی عکس و یا فیلم تهیه نکنند زیرا نمی خواست تا تصویر او را نامزدش ببیند. در همین حال، یکی دیگر از این افراد به خبرنگاران هشدار داد تا از کسانی که نامزد دارند عکس و یا فیلم تهیه نکنند زیرا نمایش هویت آنان سبب بربادی زندگی آنها می شود. افزایش جرایم اجتماعی شماری از معتادان و برخی از ساکنان نزدیک به محل تجمع معتادان مخدر در غرب شهر کابل از وقوع رویدادهای هولناک خبر می‌دهند. یکی از معتادان در شبها از ورود برخی زنان و کودکان معتاد به این محل خبر داد و این اظهارات را یکی از ساکنان این منطقه نیز تأیید کرد. وی که خود را «کریم» معرفی کرد، به خبرنگار فارس گفت: برای پرداخت هزینه مواد مخدر به دزدی، گدایی و گاهی به رهگیری مجبور می شوم. وی افزود: مواد مخدر مورد نیاز خود را بدون هیچ مشکلی از این همین نقطه تهیه می‌کنم. براساس گزارشها، کشت، قاچاق و اعتیاد به مواد مخدر بزرگترین چالش افغانستان پس از ناامنی و تروریسم محسوب می‌شود.
منبع: بامیان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر