مو دیگه غم ندری، گریه ماتم ندری...
از روزی که خبر نوربندی اولنمرهگی تیزس دکترای ) فزیک اتمی (توره د دانشگاه یو اس ال شنیده شد، صدها خوار بیرار تو، هر روزه، دل خوره قد امزو تسکین داده زخم خوره قد ازو مرحم ایشت. ای رسم از مو استه که هر وخت ماتم د دان خانه رسید، خوشی خو ره د دل خو ماکم موکنی. خوشی اولنمرهگی از تو بند دل کلیگی ره د رزوای ماتم قومی ماکم کد. راست گفتود داود سرخوش که «دیگه مو غم ندری / گریه ماتم ندری»...
شاران بیرار،بیل که ده زیبونی خودون خو بوگوم
راست گفتن که پشت هر تاریکی روشنی استه. ای ره هم راست گفتن که نومیدی کفر استه و آدمهای نومید از گروه شیطان استن. آدمی که ایمان دشته بشه، د هر وخت، یک نه یک دریچه پیدا موکنه که از اونجی د روی دنیا لبخند بزنه و از اونجی نوربندیهای دنیا ره توغ کنه.
د ای روزا، روزای ماتم قومی مو بود. روزای ماتم قومی مو استه. هر روز خدا یک جنازه نه ده و بیست جنازه پیش درگی مو ایشته موشه. تو هم ماتم دشتی. مو هم ماتم دشتی. مگم خبر اوماغبلندی از تو بلدی تمام قوما، تکیی دل شد. هر کس که ای خبر ره شنید، از ته دل خوو جیغ زد و گوفت که اینی هم یک نشانی خدایه. روزای سخت و ماتم تیر موشونه، مگم یاد کسایی ده دل تاریخ زنده مومنه که شاراندلی سوغات نوربندی بلدی قوم بیره.
شاران بیرار،
تو یک دریچه، نه، تو یک آسمو بلدی توغ کدو یی. از او روزی که بابه تو ره ریی کد د آذربایجان بلدی درس خاندو، شاید ده کنج دل خود موفامید که تو یک دانه از شاهدانهها خاد شدی. امروز این دوربینی بابه د پیش اوقرای کلی گی مو راست شوده. شمو د مینی تمام دکترا دانشگاه یو اس ال مقام اول ره گرفتی. ای خبر یک خبر از خبرای شاهدانه استه. گفتن که درد بیآدمی درد سخت استه. آدمایی رقم شاران بیرار مه ، دوای درد بیآدمی استه.
بیرار جان،
از روزی که خبر نوربندی اولنمرهگی تیزس دکترای ) فزیک اتمی (توره د دانشگاه یو اس ال شنیده شد، صدها خوار بیرار تو، هر روزه، دل خوره قد امزو تسکین داده زخم خوره قد ازو مرحم ایشت. ای رسم از مو استه که هر وخت ماتم د دان خانه رسید، خوشی خو ره د دل خو ماکم موکنی. خوشی اولنمرهگی از تو بند دل کلیگی ره د رزوای ماتم قومی ماکم کد. راست گفتود داود سرخوش که «دیگه مو غم ندری / گریه ماتم ندری»... مو شاران دری، نه یک دانه که صد دانه. نه یک جای که صد جای. د بلی هر زخم پرخون مو یک شاران، گل و گلواره، سر بلند موکنه. د ای گلهای نوربند استه که زندگی زخم خو ره دوا درمو موکنه.
بیرار گلی مه ،
تو چقدر خوبی . کشکی هر کس یاد بگیره شاراندلی خوب شونه. کشکی هر کس یاد بگیره از شاران الگو بگیره که اگه دست بابه د دست شی رسید یا د بلی سر شی کشیده شد، قدر از او ره، سنگینی ازو ره، اید وخت پوموشت نکنه. ایله ایله قرتنگ زدو فخر نیسته، آسمو ره قد ریسمو بسته کیدو فخر نیسته، د پیچی هر کس چسپیدو و آب و عزت از خود و مردم ره بردو فخر نیسته. شاران شدو، شاران بودو فخر استه. تو کم موگی ، مگم پرکار استی. صد صد و هزار هزار د انگلیس و امریکا و دیگه جایها رفتن، مگم یک یک دانه شاران شدن. تو یک دانه از ای جمع، شاهدانه ازی جمع استی، بیرار مه .
کامیابی، اوماغبلندی، کار، کمایی، خوبی، همیشه از تو بشه و قد از تو بشه. هر چیز نوربند قد از تو نوربند استه، بیرار. نوربندی خوره نگاه کو، قد نوربندی خو بلدی کل قوما و خوارو برارو نوربندی سوغات بیدی، برار.
ما دست تو ره ماخ موکونوم . پیشانی تو ره ماخ مونوم. اوقری تو ره ماخ مونوم. اوماغ بلند تو ره سجده مونوم. تو روشنایی و دلپری کلیگی مو د عصر غصه ماتم بودی. خدا شموه ره نگاه کنه و دایم اوماغبلند دشته بشه، بیرار مه .
نویسنده: بلال نوروزی
منبع: افشار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر